Veiligheid. Sinds Covid-19 weer een beladen begrip. Onder de noemer van veiligheid zijn dit voorjaar vergaande maatregelen getroffen in de strijd tegen Covid-19. Tegelijkertijd heeft de “lockdown” de economie doen schudden op zijn grondvesten en een onzekere toekomst ingeluid. En daar is het niet bij gebleven. Om in deze onzekere tijden te kunnen blijven ondernemen heeft menig ondernemer zijn bedrijfsvoering aangepast. Als de onderneming mocht blijven draaien, dan werd thuiswerken immers het devies.
Als de bedrijfsvoering is gewijzigd, dan vraagt dat bezinning. Menig werkgever heeft gedurende de “lockdown” gehoor gegeven aan de oproep om – waar mogelijk – personeel thuis te laten werken. Als dat uitzondering, of zelfs nieuw was, dan vraagt dat herbezinning op bedrijfsprocessen. Zowel praktisch: Wie leegt de brievenbus of geeft de planten water? Kan er op afstand worden ingelogd? Maar dat kunnen ook meer fundamentele vraagstukken oproepen: Is het wenselijk dat op afstand wordt ingelogd? Hoe zit dat met persoonsgegevens? In Europa gaan we immers prat op de veiligheid van persoonsgegevens.
Op 25 mei 2018 trad de AVG in werking. Daarmee kwam in heel Europa eensluidende wetgeving op het gebied van bescherming van persoonsgegevens. Ondernemers, overheden en ook het verenigingsleven werden gedwongen om na te denken over de gevolgen daarvan. Immers wat betekende deze wetgeving op de bedrijfsvoering? En wie heeft er niet nagedacht over vragen zoals: welke persoonsgegevens worden verzameld en waarvoor? Wie is betrokken bij de verwerking? Waar worden gegevens opgeslagen en hoe lang? Hoe zit het met de veiligheid van de persoonsgegevens? En ga zo maar door. Maar hoe zit dat anno 2020 met de wijzigen die “Covid-19” mogelijk te weeg gebracht heeft?
En dan niet te vergeten de arbo-wetgeving.
- Is thuiswerken nieuw? Dan geeft dat een nieuwe dimensie aan het personeelsbeleid. Op het werk kunnen de zaken op het gebied van arbo op orde zijn. Maar is dat op de thuiswerkplek ook het geval? De eerste gedachte die vaak zal opkomen is: niet zo moeilijk doen en doorgaan. Zeker in de eerste weken van de “lockdown” is dat begrijpelijk. Maar daarmee zijn we nog niet vrijgepleit van de vergaande normen die de arbo-wetgeving stelt. Zeker als thuiswerken niet (meer) “tijdelijk” is. Dat vraagt om een afweging of de thuiswerkplek voldoet aan de eisen die de Arbowetgeving daaraan stelt, voordat er ongelukken gebeuren. Want wie dan nog rekent op begrip, wordt (om te beginnen) meestal een illusie armer…
- En dan veiligheid op de werkvloer van de onderneming zelf. Hoe wordt dat vorm gegevens sinds Covid-19? Temperaturen bij de ingang is niet zonder meer toegestaan. Hoe krijgt ‘social distancing’ en ‘veiligheid’ op de werkplek anno 2020 vorm en hoe wordt dat geborgd?
Kortom, Covid-19 lijkt langzaam weg te stromen uit de samenleving, maar de gevolgen ervan zijn nog steeds merkbaar en vragen bezinning op allerlei gebieden. Veiligheid is immers niet alleen het nemen van maatregelen, maar ook het borgen ervan.
Arie Heijink is advocaat en partner bij Heijink & Meure advocaten. Arie procedeert en adviseert vooral voor ondernemingen in de branches bouw, metaal en ICT. Heijink & Meure advocaten levert o.a. diensten op het gebied van contracten en aansprakelijkheidsrecht, ICT – recht, bouwrecht, arbeidsrecht, ondernemingsrecht en incasso.
©Heijink & Meure advocaten (2020)
